THE GOVERNANCE AND THE PRACTICE OF TURKEY IN INTERNATIONAL ORGANIZATIONS TEXTS: AN ANALYSIS FROM THEORY TO PRACTICE
Author(s)
DELİCE, ErenKeywords
Governance, İnternational Organizations, Neo-Liberalism, State, Civil SocietyYönetişim, Uluslararası Kuruluşlar, Neo-liberalizm, Devlet, Sivil Toplum
Full record
Show full item recordOnline Access
http://dergipark.org.tr/bsbd/issue/43808/538242Abstract
In this study, the model of governance which has been assigned to the state as a new method of administration by the neo-liberal politics is analyzed. In the evaluation of the model, primarily the root of the concept is defined. On the development, legitimization and implementation of the model, the effects of international organizations such as; World Bank (WB), Organization for Economic Cooperation and Development (OECD), United Nations (UN) and the European Union (EU) are observed. The principles of the model which are started to be named as “good governance” within the process are outlined. By referring to the legal documents of the Turkish institutions, the reflection of these principles to the Turkish governance system is examined. The implication of the model in Turkey is explained through the practices under the frameworks of local, regional and national restructurings. Finally, the paper ends by exploring the critics against the fundamental arguments of the model.Bu çalışmada, 20 yy son çeyreğinde uygulanmaya başlayan Neo-Liberal politikaların, Devlete biçtiği yeni yönetim biçimi olan Yönetişim Modeli incelendi. Yönetişim Modeli incelenirken öncelikle kavramın kökeni açıklandı. Modelin gündeme gelmesinde, gelişmesinde ve meşruiyet kazanıp uygulanmasında etkileri olan Dünya Bankası, Ekonomik Kalkınma ve İşbirliği Örgütü (OECD), Birleşmiş Milletler ve Avrupa Birliği gibi Uluslararası Kuruluşların modeli nasıl biçimlendirdiği anlatıldı. Süreç içinde “İyi Yönetişim” olarak anılmaya başlanan modelin ilkeleri ortaya kondu. Bu ilkelerin, Türkiye’de ki resmi kurumların metinlerine de atıf yapılarak, Türk yönetim biçimine nasıl yansıdığına bakıldı. Yönetişim Modelinin Türkiye özelindeki uygulaması, Yerel, Bölgesel ve Ulusal ölçekte kurulan yeni yapılanmalar çerçevesinde pratik örnekler olarak incelendi. Son olarak da Yönetişim Modeli’nin iddia ettiği bazı temel argümanlar çerçevesinde Yönetişim Modeline yöneltilen eleştirilere yer verildi.
Date
2013-07-01Type
info:eu-repo/semantics/articleIdentifier
oai:dergipark.org.tr:article/538242http://dergipark.org.tr/bsbd/issue/43808/538242