THE ROLE OF NON-GOVERNMENTAL ORGANIZATIONS IN ENVIRONMENTAL GOVERNANCE IN TURKEY

Abstract

Expanded involvement of Non-Governmental Organizations (NGOs) in the environmental governance has become further visible in the past few decades. To this end, this study is aimed to examine the role and influenceof NGOs on environmental governance in Turkey through distinct scientific explanatory framework including politicization, public attitudes, policy process, institutional structure, and output-bases.Consensus in policy making and scientific circle indicate that environmental protection is increasingly institutionalized and managed with growing participatory approaches in developing countries. Though some green NGOs continue to maintain hierarchical organization, and to provide their members with limited democratic rights, some have an increasing impact on policy process and environmental protection practices, especially through regular dialogue with policymakers, greater. Therefore, descriptive analysis in the study was conducted based on data provided from comprehensive reports, declaration, white paper and green policy statement of NGOs on their websites. Major findings of the study are that there has been adequate institutionalization capacity and manifold functions of NGOs in environmental governance, not a significant and powerful linkage of environmental NGOs with government and other environmental groups in Turkey.

Çevresel yönetişimde Sivil Toplum Kuruluşlarının (STK'lar) geniş katılımı geçtiğimiz yıllarda daha fazla gözle görülür hale gelmiştir. Bu amaçla, bu çalışma, sivil toplum örgütlerinin Türkiye'deki çevresel yönetişim üzerindeki rolünün ve etkileri, siyasallaşma, halkın tutumları, politika süreci, kurumsal yapı ve çıktı tabanları gibi farklı bilimsel açıklayıcı çerçevele ile incelenmesi amaçlanmıştır. Politika yapımı ve bilimsel çevrede genel görüş, gelişmekte olan ülkelerde çevresel korumanın giderek daha fazla kurumsallaştığını ve katılımcı yaklaşımların geliştiğini göstermektedir. Bazı yeşil STK'lar hiyerarşik örgütlenmeyi sürdürmeye devam etmeleri ve üyelerine sınırlı demokratik haklar sağlıyor olmalarına rağmen, politika yapıcılarla düzenli diyalog ve daha fazla meşruiyet sağlayarak özellikle politika yapımı ve çevre koruma uygulamaları üzerinde artan bir etkiye sahiptirler. Bu nedenle, bu çalışmada web sitelerinde yer alan kapsamlı raporlar, beyanname, beyaz kitap ve yeşil politika beyannamesi ile sağlanan verilere dayanarak betimsel analiz yapılmıştır. Çalışmanın önemli bulguları, Türkiye'de STK'ların yeterli kurumsallaşma kapasitesi ve çevre yönetişimin de birçok fonksiyonları olduğu, çevresel STK'ların hükümet ve diğer çevresel gruplarla önemli ve güçlü bir bağlantısı olmadığıdır.